Na een drukke periode van veel werk in het labo maar ook gecombineerd met 2 reisjes ben ik hier weer.
Op mijn laatste blogbericht schreef ik dat ik naar St. Lucia vertrok. Dit kort reisje was super leuk. Samen met Cindy, Hannah en Anne hadden we een auto gehuurd. Een auto huren in Zuid-Afrika is spotgoedkoop en de benzineprijzen zijn ook helemaal niet te vergelijken met deze in Europa. De rit was 8 uren rijden. We zaten letterlijk in een storm. We konden amper nog iets zien door de harde regen. Het hostel was heel bizar, ik voelde mij helemaal niet op mijn gemak. Het was er heel vies, het ironische was dat het zwembad werd schoongemaakt in tegenstelling tot het hostel zelf. Ook regende het binnen op plaatsen, gelukkig niet op onze kamer, maar er hing wel een heel vochtige geur. Ook waren sommige toiletten kapot en rook het water waarmee je moest douchen verschrikkelijk. Gelukkig was het maar voor 3 dagen. Cindy haar eerste gedachte was om naar een ander hostel te gaan, ook liepen er veel gekko’s waar zij niet zo zot van was. De eerste dag in St Lucia hebben we een cultural tour gedaan aangezien er daar Zulu-bevolking leeft. Het was heel interessant, zo kwamen we te weten welk gras ze voor hun dak gebruiken, dansten we mee met een Afrikaanse dans, waren we te gast bij een sjamaan en leerden we een placemat maken met riet en de folie van chips. Na deze tour hebben we op een lokale markt en in de andere winkeltjes geslenterd.
Aangezien het hostel niet aangenaam was zijn we nog tot het donker werd naar de zee geweest, het was dan wel geen strandweer, toch was het de moeite waard om er te wandelen. We waren bijna de enigste en het was er zo rustig. Als eten hebben we bijna elke dag vis gegeten aangezien we aan de zee verbleven en de vis in de winkels veel te duur is in vergelijking met op restaurant. De volgende dag moesten we rond 6u opstaan, we hadden namelijk een safaritour geboekt voor in het nationaal park isimangaliso. Deze was inclusief ontbijt, braai, snorkelen, en een grote 4 uren in het park rijden met een gids. De gids was al aan de oude kant maar was super sympathiek en je zag dat hij met passie dit werk doet. Het grappig was wel dat je naar hem moest roepen als we iets zagen of wouden stoppen. Jammer genoeg hadden we niet zo’n spectaculaire dieren gezien. Maar dan nog het landschap was heel mooi en wat de gids vertelde was ook de moeite waard. Mijn dag was zeker niet verpest. Toen was het tijd voor het snorkelen, de stroming van de Indische oceaan was heel hevig daarom moesten we bij de zandbanken blijven. Ik heb heel veel gekleurde visjes gezien, ik voelde me net in de film Nemo.
Waar we ons konden opfrissen na het snorkelen waren er heel veel apen aanwezig. Deze waren heel stout, als je je rugzak niet in de gaten hield deden ze gewoon je rits open en haalden je eten eruit. Deze leuke tour sloten we af met een hele lekkere braai. Doordat we al om 6u op waren hadden we nog een hele dag. De gids had ons verteld dat de hippo and crocodil tour echt de moeite was en ook helemaal niet duur. Op de boot was ook een gids aanwezig die vertelde ons dat er meer dan 700 nijlpaarden en rond de 1000 nijlkrokodillen hier aanwezig zijn. 2 minuutjes was de boot aan het varen toen we de eerste familie nijlpaarden tegen kwamen. In deze 2 uren hebben we enorm veel nijlpaarden gezien, het leuke was ook dat we in de late namiddag waren geweest en ze dan actief werden. Ook hebben we aan de oever een paar nijlkrokodillen gezien. De maandag voor we terug aan onze 8 uren rit gingen starten richting Pretoria hebben we zelf nog een kleine game drive in het nationaal park gehouden en daar ontbeten. We hebben super veel giraffen gezien, ook kleintjes. Ook hadden we gnoes en zebra’s voorbij zien rennen. Dit was een hele mooie afsluiter van onze zalige reis. Het weekend daarna had ik niets gedaan aangezien ik een beetje ziek was van mijn malariapillen en ook in het labo moest werken op zaterdag.
In de paasvakantie ben ik voor 5 dagen naar Kaapstad geweest met 2 Nederlandse meisjes van tuksdorp, Lauraine en Audrey. Aangezien dit heel ver van Pretoria is hadden we besloten om het vliegtuig te nemen. Vanuit Johannesburg was het 1u30 op het vliegtuig. We kwamen daar rond de middag toe. In tegenstelling tot het hostel in St Lucia was dit wel heel schoon. Enkel het water tekort in Kaapstad was een beetje aanpassen. Om te douchen kreeg je slechts 2 min, ook mochten we het toilet enkel doorspoelen als je een grote boodschap had gedaan en op veel plaatsen kon je je handen niet wassen. De eerste dag hebben we rond de late namiddag de tafelberg beklommen omdat we graag de zonsondergang daar wouden zien. Eenmaal op de top aangekomen was het best koud, vanaf de zon aan het zakken was had ik het gevoel dat mijn vingers aan het bevriezen waren. Wel was het de moeite waard om heel het spektakel te zien. De lucht kleurde paars, roze en oranje en de zon zag je zakken in de zee. Aan de ene kant de zon die ondergaat en in het oosten de maan die tevoorschijn komt. In het terugkeren hebben we dan de kabelbaan genomen. Toen we in de rij aan het wachten waren, waren er dassies rond ons heen aan het lopen. Ik verschoot mij dood, dit leverde op dat de mensen rond mij aan het lachen waren. Maarja ik heb het nu eenmaal niet zo voor knaagdierachtige dieren. Na onze beklimming zijn we in een Zuid-Afrikaans restaurant gaan eten. Er was typische livemuziek en ik heb hier springbok, struisvogel en koedoe gegeten. Ook had ik een raar goedje besteld die echt heel lekker was, het was gemalen mais met bonen.
De volgende dag hebben we robbeneiland bezocht. Het deed mij wel iets om daar rond te lopen en ik was echt verwonderd dat er tot op de dag van vandaag nog ex-gevangen en bewakers wonen. De gids pakte het heel goed aan en probeerde het op een luchtige manier te vertellen wat er zich hier heeft afgespeeld. Ook zat er op onze bus een man die er 7 jaar gevangen is geweest en nu nog eens terugkwam. Dit pakte mij. Afsluiten deden we met het bezoeken van de cel waar Nelson Mandela had vastgezeten. Maar toen kregen we minder goed nieuws, de boot die om ons zou komen was kapot. We moesten echter 2 uren wachten op de volgende boot dus zaten we ook een soort van vast op robbeneiland.
De maandag hadden we een auto gehuurd om naar het strand met de pinguïns te gaan, de gekleurde strandhuisjes op Muizenberg en om naar kaap de goede hoop te gaan, het meest zuid-westerse puntje van Zuid-Afrika. Pinguïns maken dus een balkachtig geluid wat ik heel raar vond en lopen zo grappig. Baboons (een soort van apen die op kaap de goede hoop rondlopen) vond ik best maar eng. Dinsdag zijn we wijn gaan proeven in Stellenbosch en ook nog naar het slave lodge museum geweest. Woensdag was al onze laatste dag. Om 5u zijn we opgestaan om Lion’s head te beklimmen omdat we de zonsopgang daar wouden meemaken. We hadden de moeilijke route gekozen, dit wou zeggen veel klimmen op de rotsen en waar het moeilijk werd waren er handvaten en ladders bevestigd aan de rotsen. Bij het deel met de handvaten geraakte ik in paniek, ik hou nu eenmaal niet van hoogteparcours en ik had mij zelf vast gewerkt in de rotsen ik wist niet meer wat te doen en ook begonnen mijn schoenen te slippen. Onder mij stond er een groepje hikers, een jongen van dit groepje heeft mij heel goed geholpen hoe ik boven moest geraken en probeerde mij te kalmeren. Audrey en Lauraine waren immers al boven en wisten ook niet wat te doen. Ik ben trots op mezelf dat ik heb doorgezet en op de top ben geraakt. 669,9 m hoog geklommen en het uitzicht was ook adembenemend mooi. Maar toen kwam de terug weg. Ik was al op voorhand aan het panikeren omdat ik wist dat dit moeilijke stuk er terug aankwam, maar Lauraine en nog een wandelaar hebben mij heel goed geholpen. Terug aangekomen in het hostel hebben we ons nog opgefrist en toen ben ik naar de botanische tuin vertrokken met Lauraine. Ik vond het daar heel leuk, je kon aan veel planten en bloemen ruiken, ook stond er veel informatie bij de planten voor wat het gebruikt wordt. Het was een relax namiddag in de natuur. Na nog iets te eten in de haven vertrokken we richting de luchthaven, terug naar Pretoria.
